نویسنده:
نسبت سورتینو یکی از شاخص های مهم در تحلیل سرمایه گذاری است که با تمرکز بر ضررهای احتمالی، دید دقیق تری از عملکرد داراییها ارائه میدهد. در این مقاله با نحوه محاسبه، انواع و کاربرد های این شاخص آشنا خواهید شد تا تصمیمات بهتری در مسیر سرمایه گذاری بگیرید.
نسبت سورتینو (Sortino Ratio) معیاری برای سنجش عملکرد یک سرمایهگذاری نسبت به ریسک زیاندهی آن است و نشان میدهد که بازدهی مازاد (نسبت به نرخ بدون ریسک) در برابر نوسانات منفی چقدر خوب بوده است. برخلاف نسبت شارپ که همه نوسانات (چه مثبت و چه منفی) را در نظر میگیرد، سورتینو فقط روی نوسانات منفی تمرکز دارد و به همین دلیل معیاری دقیقتری برای تحلیل ریسک واقعی سرمایهگذاری محسوب میشود. هرچه این نسبت بالاتر باشد عملکرد سرمایهگذاری نسبت به ریسک پایینتر، بهتر ارزیابی میشود.
برای محاسبه نسبت سورتینو ابتدا نرخ بازده بدون ریسک از بازده مورد انتظار کم شده و نتیجه بر انحراف معیار نوسانات منفی تقسیم میشود. این شاخص تنها افت عملکرد را بررسی کرده و دید دقیق تری از مدیریت ریسک ارائه میکند.
در بازارهایی مثل ارز دیجیتال که نوسانات شدید دارند، استفاده از این معیار به ارزیابی بهتر روشهای سرمایه گذاری کمک میکند.
فرمول نسبت سورتینو به شکل زیر است:
نسبت سورتینو = (بازده سرمایهگذاری - نرخ بدون ریسک) ÷ انحراف معیار بازدههای منفی
این معیار عملکرد سرمایه گذاری را با تمرکز بر نوسانات منفی بررسی میکند و برخلاف نسبت شارپ، افتهای قیمتی را بیشتر مورد توجه قرار میدهد.
فرض کنید یک سرمایهگذاری در طول یک سال میانگین بازدهی سالانه ۱۰ درصد داشته است. نرخ بازده بدون ریسک در همین بازه ۲ درصد بوده و انحراف معیار بازدهیهای منفی (Downside Deviation) برابر با ۴ درصد بوده است.
نسبت سورتینو = (بازده سرمایهگذاری - نرخ بدون ریسک) ÷ انحراف معیار بازدههای منفی
Sortino Ratio = (10% - 2%) ÷ 4% = 8% ÷ 4% = 2
نتیجه: نسبت سورتینو برابر با ۲ است، به این معنا که این سرمایهگذاری بهازای هر واحد ریسک منفی، ۲ واحد بازدهی مازاد ایجاد کرده است. این نسبت بسیار شبیه به مفهوم ریسک به ریوارد میباشد.
نسبت سورتینو انواع مختلفی دارد که هرکدام برای بررسی عملکرد سرمایه گذاری در شرایط متفاوت کاربرد دارند. در ادامه به مهم ترین انواع آن میپردازیم:
در ادامه هریک از انواع نسبت های سورتینو را بررسی می کنیم:
این نسبت سورتینو متداولترین نوع است و با استفاده از انحراف معیار بازدههای منفی، میزان بازدهی تعدیل شده بر اساس ریسک را نشان میدهد. کاربرد آن بیشتر در ارزیابی صندوق های سرمایه گذاری و پرتفوی های بلندمدت است.
در این مدل بهجای نرخ بازده بدون ریسک، یک سطح مشخص از بازده مورد انتظار به عنوان آستانه در نظر گرفته میشود. این روش در تحلیل عملکرد سرمایه گذاری انعطاف بیشتری دارد و برای استراتژیهای شخصی سازی شده مناسب است.
برخی از سرمایه گذاران برای بررسی تغییرات عملکرد، این شاخص را در بازههای زمانی کوتاه مدت و بلندمدت محاسبه میکنند. این کار به درک بهتر پایداری سودآوری کمک میکند.
این مدل برای مقایسه دو یا چند پرتفوی مختلف بر اساس سطح ریسک نزولی آنها به کار میرود. تحلیل گران از آن برای انتخاب گزینههایی با بازدهی بهتر نسبت به ریسک استفاده میکنند.
نسبت سورتینو و نسبت شارپ هر دو معیارهای مهم در تحلیل ریسک و بازده سرمایه گذاری هستند، اما تفاوتهای مهمی دارند. نسبت شارپ بازده اضافی سرمایه گذاری نسبت به نرخ بدون ریسک را با در نظر گرفتن کل نوسان مقایسه میکند، در حالی که نسبت سورتینو تنها افت های منفی را محاسبه میکند.
این تفاوت باعث میشود نسبت سورتینو برای ارزیابی سرمایهگذاریهایی که نوسانات مثبت زیادی دارند، دقیقتر باشد.
نسبت سورتینو یکی از شاخص های مهم برای ارزیابی ریسک و بازده سرمایه گذاری است. در ادامه، کاربردهای این نسبت در مدیریت سرمایه بررسی میشود:
در ادامه به مزایای این نسبت اشاره میکنیم:
در ادامه بعد از بررسی مزایا حال در مورد معایب آن صحبت می کنیم.
نسبت سورتینو مانند هر شاخص دیگری دارای محدودیت هایی است. در ادامه به مهم ترین معایب استفاده از این نسبت اشاره میکنیم:
نسبت سورتینو شاخصی برای سنجش ریسک سرمایه گذاری است که فقط ضررهای احتمالی را در نظر می گیرد و نگاه کاملتری به بازده واقعی دارد. این شاخص با تمرکز بر افت های منفی، تحلیل دقیق تری از ریسک و بازده فراهم کرده و تصمیم گیری را بهینه می کند. مقاله نحوه محاسبه نسبت سورتینو، انواع آن و کاربردهایش در مدیریت سرمایه را بررسی کرده و تفاوتهای این شاخص با نسبت شارپ را توضیح میدهد.
امتیاز خود به این مطلب را ثبت کنید
دیدگاه شما بعد از تایید در سایت نمایش داده خواهد شد
نظرات حاوی الفاظ رکیک، توهین، شماره تلفن و موبایل، آدرس ایمیل، عقاید سیاسی، نام بردن از مسئولین و امثالهم تایید نمیشود.
هنوز کسی نظری ثبت نکرده!